Υπάρχουν διάφορες ελληνικές ταινίες, οι οποίες αποτυπώνουν με χιούμορ τη γυναικεία
σ3ξουαλικότητα κι έχουν ταράξει τα νερά στην ελληνική κοινωνία την εποχή προβολής
τους.

Μια από αυτές τις ταινίες, είναι οι “Γυναίκες δηλητήριο” του Νίκου Ζερβού που κυκλοφόρησε το 1993. Σύμφωνα με το κείμενο του Κώστα Χρήστου στο ratpack.gr:
«Όσον αφορά τις ταινίες, πάντα πίστευα στον συνδυασμό του σ3ξ με το έξυπνο χιούμορ και πόσο μάλλον όταν αυτό συνοδεύεται από μνημειώδεις ατάκες. Σκέψου λίγο και τις
μετέπειτα ταινίες που βγήκαν. Από το “Safe Sex” μέχρι το “Αυστηρώς Κατάλληλο”. Είναι παραγωγές που η δύναμη της ατάκας έχει κάνει ξεκάθαρα την εμφάνιση της. Όλες έχουν δανειστεί κάτι από το “Γυναίκες Δηλητήριο. Πρέπει να ήμουν 9 χρονών όταν το είδα για πρώτη φορά. Ο πατέρας μου δεν άλλαξε κανάλι, δεν έκλεισε την τηλεόραση, δεν πίστεψε πως μία ταινία θα καταστρέψει τον γιο του επειδή δείχνει σκηνές σ3ξ – όσο σ3ξ δηλαδή μπορεί να περιείχαν. Είχαν σίγουρα τη Νάντια Μουρούζη και την Βαλέρια Χριστοδουλίδου στις πιο σ3ξι εμφανίσεις τους και αυτό, θέλοντας και μη, δεν περνάει απαρατήρητο και ειδικά όταν βρίσκεσαι στον δρόμο για την εφηβεία. Όμως το “Γυναίκες Δηλητήριο” δεν ήταν απλά μία ταινία που γέμισε με σ3ξ τις σκηνές. Είχε ωραίο σενάριο και ακόμα καλύτερο καστ. Χάρυ Κλυν. Βλάσση Μπονάτσο. Σπύρο Μπιμπίλα. Ηλία Λογοθέτη. Σπύρο Παπαδόπουλο και Αθηνά Τσιλύρα.

Τον Άλκη Παναγιωτίδη και τον βετεράνο Κώστα Ρηγόπουλο. Δεν είναι τυχαίοι τώρα, δεν ήταν τυχαίοι τότε. Δεν ξέρω αν ο Ζερβός ήθελε τον καθένα ξεχωριστά ή αν κάποιοι του έτυχαν, αλλά πλέον θεωρώ πως αν έλειπε έστω ένας από αυτούς, η ταινία δεν θα είχε την ίδια δυναμική. Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι ο Ζερβός δεν κώλωσε. Τόσο απλά. Δεν σκέφτηκε τι θα μπορούσε να γραφτεί ή τι θα ήθελε να γραφτεί. Ακολούθησε πιστά αυτό που είχε στο κεφάλι του και δημιούργησε, προσωπική άποψη αυτή, μία κορυφαία ταινία που άντεξε στο χρόνο, που συζητιέται μέχρι σήμερα και έκανε πολλά παιδιά άντρες. Αυτή είναι η αλήθεια είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Τον Ζερβό άλλωστε δεν νομίζω να τον ένοιαξε και πολύ τι θα έλεγε ο κόσμος, γιατί δεν είναι αυτός ο τύπος. Και τελικά χάρη σε ταινίες σαν και αυτές, μάθαμε να προσεγγίζουμε την γυναίκα σαν κάτι θείο και ιερό, σαν αδυναμία που μπροστά της λυγίζουμε και νιώθουμε εντελώς ανίσχυροι. Ακόμη και αν έχουμε μπλέξει με τις εντελώς λάθος γυναίκες, όπως ο Λογοθέτης με τον Παπαδόπουλο στην ταινία.

Τελικά δεν βγήκαμε όμως ούτε φαλοκράτες ούτε σ3ξιστές. Δεν δείξαμε ασέβεια στις γυναίκες ούτε βγήκαμε κομπλεξικοί ώστε να μην θέλουμε να συζητούμε και να γράφουμε δημόσια για το σ3ξ. Όχι. Αυτά, τα έκανα όλοι οι άλλοι. Που άλλαξαν κανάλια, έκλεισαν βιβλία, χαρακτήρισαν ταινίες και σειρές χωρίς να τις δουν μόνο από μία σκηνή που «ακούστηκε» στα social media και που συνεχίζουν να το κάνουν και θα το κάνουν για πάντα, ψάχνοντας την επόμενη μάγισσα στο μικροσκοπικό και αηδιαστικό προσωπικό τους Σάλεμ. Εμείς θα μείνουμε στη γυναίκα που μάθαμε να αγαπάμε και στην ταινία που παρουσίασε τόσο έξυπνα και χιουμοριστικά τις καταστάσεις που μπορεί να συμβαίνουν πίσω από τις πόρτες, όσο δίπλα μας ή απέναντί μας και αν είναι αυτές.


Είναι η ταινία που θέλουμε να δει ο γιος μας και να έχει το θάρρος της γνώμης του να την αποκαλέσει μπούρδα ή αριστούργημα. Το σίγουρο ωστόσο είναι ένα. Εμείς δεν θα του αλλάξουμε το κανάλι.»

Δείτε ενα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την ταινία!