Η σ3ξουαλική ζωή έχει απασχολήσει ιδιαίτερα τον ανθρώπινο πολιτισμό. Από τους αρχαίους πολιτισμούς μέχρι και σήμερα, οι οργανωμένες κοινωνίες είχαν δημιουργήσει τα δικά τους ήθη και έθιμα για τη σ3ξουαλική ζωή.

Μάλιστα, ορισμένοι αρχαίοι πολιτισμοί είχαν αναπτύξει σ3ξουαλικές πρακτικές που φαντάζουν το λιγότερο περίεργες με τα σημερινά δεδομένα. Δείτε μερικές από αυτές…
Μία πολύ γνωστή πρακτική, την οποία επινόησαν οι Άραβες, ήταν ο «δανεισμός» της συζύγου. Αυτό εφαρμοζόταν περισσότερο για λόγους ευγονίας της γυναίκας, παρά για κάποιο οικονομικό ή πολιτικό αντάλλαγμα.

Την παράδοση εφάρμοζαν κυρίως οικογένειες χαμηλής κοινωνικής διαστρωμάτωσης που επιθυμούσαν να αποκτήσουν απογόνους μεγαλύτερου κύρους προκειμένου να «εξευγενίσουν» τη γενιά τους .

Έτσι, οι άντρες δεν δάνειζαν τις συζύγους τους στον οποιοδήποτε. Μόνο άντρες υψηλούς κύρους που κατείχαν επιθυμητές δεξιότητες, επιτρέπονταν να έχουν επαφή με τη σύζυγο κάποιου άλλου. Στόχος τη επαφής ήταν η γυναίκα να μείνει έγκυος. Τα παιδιά που προέκυπταν από την εκτός γάμου ένωση θεωρούνταν παιδιά του νόμιμου άντρα και όχι του βιολογικού πατέρα.

Η διαδικασία του «δανείσματος» ήταν ιδιαίτερα απλή: Ο άντρας απλά έστελνε τη γυναίκα του στο σπίτι του άντρα που είχαν επιλέξει, εωσότου εκείνη θα κυοφορούσε, ακόμη και αν απαιτούνταν μήνες. Ωστόσο, προκειμένου ο σύζυγος να θεωρηθεί πατέρας του παιδιού, δεν επιτρεπόταν να έρθει σε σ3ξουαλική επαφή κατά τη διάρκεια που η γυναίκα του ζούσε με τον άλλο άντρα. Αν τα κατάφερνε, το παιδί θεωρούνταν δικό του, στα μάτια της κοινότητας.

Ο Ταοϊσμός βασίζεται στην πίστη της ύπαρξης του «τσι», της ζωογόνου δύναμης που υπάρχει στα πάντα. Οι Ταοϊστές διαιρούν το «τσι» στο γιν και το γιάνγκ (θετική και αρνητική ενέργεια) και πιστεύουν στη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ των δύο δυνάμεων, που κάποιος μπορεί να επιτύχει με πνευματική αρμονία και διατήρηση της καλής φυσικής κατάστασης. Σε ό,τι αφορά το ανθρώπινο σώμα, το «τσι» παίρνει τη μορφή του «τζινγκ», της ουσίας που μας χαρίζει ζωή. Οι Ταοϊστές πιστεύουν ότι η απώλεια του τζινγκ μπορεί να προκαλέσει ασθένειες ή ακόμη και θάνατο.

Απ’ όλες τις ουσίες που το σώμα παράγει, αυτό που σύμφωνα με τους Ταοϊστές περιέχει το περισσότερο τζινγκ, είναι το σπέρμα! Η πεποίθηση αυτή οδήγησε τους αρχαίους Ταοϊστές να πιστεύουν ότι ο άνδρας δεν πρέπει να χάνει μεγάλη ποσότητα σπέρματος.

Έτσι, συμβούλευαν τους Αρχαίους Κινέζους να μην εκσπερματώνουν κατά τη διάρκεια του σ3ξ. Ωστόσο, υπήρχε και μια επιπλέον πεποίθηση που έκανε τα πράγματα χειρότερα: Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους ενίσχυσης του τζινγκ θεωρούνταν το συχνό σ3ξ και μάλιστα με όμορφες παρθένες.

Ως εκ τούτου, οι αρχαίοι Κινέζοι παρακινούνταν να κάνουν περισσότερο σ3ξ, δίχως όμως να εκσπερματώνουν. Η παλαιότερη καταγραφή πεολειχίας χρονολογείται στην εποχή των Αρχαίων Αιγύπτιων και σχετίζεται με το μύθο της ανάστασης του Όσιρις.

Σύμφωνα με το μύθο, ο Όσιρις δολοφονήθηκε από τον αδελφό του, Σεθ, ο οποίος τον έκοψε σε κομμάτια που τα διασκόρπισε σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Ίσις, η αδελφή και σύζυγος του Όσιρις, ξεκίνησε ένα επικίνδυνο ταξίδι προκειμένου να συγκεντρώσει όλα τα κομμάτια του θεού και να τον ξαναφέρει πίσω στη ζωή. Πράγματι κατάφερε να τα
συγκεντρώσει όλα, εκτός από ένα: το πέος του. Μη θέλοντας να αφήσει νεκρό τον εραστή της, έφτιαξε ένα πέος από πηλό και του χάρισε ξανά τη ζωή με πεολειχία.

Πιθανότατα, εκεί οφείλεται η θρησκευτική σύνδεση με τη συγκεκριμένη
πρακτική, που σε αντίθεση με άλλους πολιτισμούς, δεν θεωρούνται ηθικά απεχθής. Μάλιστα, οι Αιγύπτιοι, όπως και οι Φοίνικες, ήταν μεταξύ των πρώτων που χρησιμοποιούσαν κόκκινα κραγιόν σαν έναν τρόπο να «διαφημίσουν τις ικανότητές τους στο στοματικό έρωτα, κοινώς στην πεολειχία.