Ονομάζομαι Λιάνα,έζησα πολλες δυσκολιες στην ζωή μου με την μεγαλύτερη το ατύχημα που είχα στα 8 μου με το μάτι μου,πολλά χειρουργεία,πολυ άγχος και στεναχώριες. Ο ρατσισμός ήταν πολύ έντονος. Πολλα βλεμματα,μεχρι και σημερα, αλλα ποτέ δεν έπαψα να έχω όνειρα. Έμαθα πως ο κόσμος ειναι πολυ σκληρός και μπορεί να γινει ακόμα σκληρότερος οταν υπάρχει και ενα πρόβλημα σαν το δικό μου. Ακομα και οι ίδιοι μου οι συγγενείς δεν το ειχανε σε τίποτα να με πονέσουνε. Εμαθα μέσα απο αυτά πως πρέπει να αγαπάμε και να εκτιμάμε τον εαυτό μας γιατι εαν δεν το κάνουμε εμείς, δεν θα το κάνει κανείς για εμας.

Πρεπει σε καθε δυσκολία να μην τα παρατάμε αλλα να την βλέπουμε σαν μια ευκαιρία να γίνουμε πιο δυνατοί. Το να βοηθάς και να συμβουλεύεις εναν άλλο άνθρωπο με αντίστοιχο πρόβλημα με εσένα ειναι η μεγαλύτερη χαρά που μπορεί να νιώσω.

Ακόμα και σήμερα δεν μου ειναι εύκολο να γνωρίζω νέο κόσμο γιατί όλοι κοιτάνε περίεργα στην αρχή. Αλλα η συμβουλή μου ειναι μία.,να μην αφήνετε τα όνειρα σας να σας τα καταστρέψει κανείς. Αγαπήστε τον εαυτό σας και κάντε τα μειονεκτήματα σας προτερήματα.

Και είναι τόσα ακόμη που εχω περάσει που θα μπορούσα να γράψω βιβλίο. Δυστυχώς όταν μου λενε να μιλήσω για μένα σκέφτομαι πάντα πρώτα τα άσχημα.

Τα ενδιαφέροντα μου ειναι η γυμναστική. Έκανα και ιππασία πολλά χρόνια αλλα τώρα σταμάτησα. Όνειρα δεν έχω. Μόνο να έχω υγεία εγώ και η οικογένεια μου. Και να γινει καλά ο πατέρας μου απο τον καρκίνο που παλεύει χρόνια…..

Κάντε Share