Το “Golden Queens” είναι ένα strip club που τα τελευταία χρόνια έχει ξεχωρίζει και κερδίζει τις εντυπώσεις. Το Hot-news.gr είχε την τιμή να συναντήσει τον ιδιοκτήτη αυτού του μαγαζιού και να του κάνει μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Ο κύριος Κώστας είπε τα πάντα, μιλώντας για την πορεία του, για τα παρασκήνια του χώρου και για τους στόχους του.

Ο ιδιοκτήτης του “Golden” Queens ανέφερε ότι έχει τελειώσει τεχνική σχολή για μηχανικών αυτοκινήτων: «Δουλεύω από 14 χρονών, τότε ήμουν μπογιατζής. Δεν ήμουν πολύ του σχολείου, παρακολουθούσα λίγο τα μαθήματα και μόνο από αυτό “έπιανα” τη βάση. Τελείωσα μία τεχνική σχολή για μηχανικών αυτοκινήτων και ξεκίνησα να δουλεύω σε αμορτισέρ».

Το πρόβλημα που είχε από μικρός ήταν ότι δεν μπορούσε να σηκωθεί το πρωί:«Από μικρός είχα ένα πρόβλημα, το ότι δεν μπορούσα να ξυπνήσω με τίποτα το πρωί. Έτσι, το όνειρο μου να δουλέψω βράδυ, για να μπορώ να πηγαίνω στη δουλειά στην ώρα μου. Για να καταλάβετε, στην πρωινή μου δουλειά ήμουν καλός, αλλά πήγαινα 1,5 ώρα αργότερα από την ώρα που έπρεπε. Άφησα τη δουλειά αυτή και δεν το μετάνιωσα ποτέ».

Η πρώτη του δουλειά στον χώρο των strip clubs, ήταν πορτιέρης στο “Lolita”: «Στα 23-24 ξεκίνησε η εργασία μου στα strip clubs. Ένας φίλος μου δούλευε στο “Lolita” και εκεί έψαχναν πορτιέρη. Ήταν ένα πολύ μεγάλο μαγαζί και από τα πολύ καλά στη strip σκηνή. Το μεροκάματο δεν ήταν πολύ καλό, αλλά ήταν πολύ καλά τα μπουρμπουάρ και έτσι έβγαζα περίπου 70-80 ευρώ την ημέρα».

Τον απομάκρυναν από το μαγαζί “Lolita”, γιατί διατηρούσε παράνομη σχέση με μία χορεύτρια του μαγαζιού:«Κάποια στιγμή έγιναν ανακατατάξεις στο μαγαζί και μου ζητήθηκε να γίνω σερβιτόρος. Ήμουν πάντα πολύ “άμπαλος” σε αυτό, αλλά μετά από λίγο την έμαθα τη δουλειά. Εκεί ερωτεύτηκα μία Ρουμάνα χορεύτρια στο μαγαζί και κάναμε και σχέση που κράτησε και χρόνια. Όταν στο μαγαζί έμαθαν ότι είχα σχέση με αυτή την κοπέλα, με απομάκρυναν, γιατί απαγορευόταν. Είχα, όμως, αναπτύξει μία πολύ καλή σχέση με τον αδελφό του αφεντικού, που ήταν στις “Μούσες”. Εκεί δούλεψα 3 χρόνια και έκανα όλες τις δουλειές εκεί (σερβιτόρος, μπαρ, ταμείο, dj). Κουράστηκα, όμως, από τον εσωτερικό ανταγωνισμό του μαγαζιού και αποχώρησα».

«Συνέχισα στην αλυσίδα του “Athens Queens” και συγκεκριμένα τότε στο “Illusion” στο Περιστέρι. Εκεί έμαθα πολλά πράγματα που αφορούν την οργάνωση και τη διοίκηση αυτών των μαγαζιών. Δούλευα το βράδυ μέχρι αργά και το πρωί ξυπνούσα για τις εξωτερικές δουλειές», πρόσθεσε.

Στη συνέχεια, άνοιξε μαζί με τον φίλο του τον Άκη ένα μαγαζί, το οποίο έκλεισε μέσα σε 7- 8 μήνες: «Μετά έκανα το επόμενο βήμα και με έναν καλό μου φίλο, τον Άκη, αποφασίσαμε να κάνουμε μαζί κάτι δικό μας. Ήθελα να γίνω “υπάλληλος του εαυτού μου”. Kάναμε το μαγαζί “Bad Ladies” στη Βουλιαγμένης, που πριν ήταν παιδότοπος. Δανειστήκαμε λεφτά από εδώ και από εκεί και μαζέψαμε περίπου 50.000-60.000 ευρώ. Με αυτά μπορέσαμε να στήσουμε μόνο τα τραπέζια, τις καρέκλες και τους καναπέδες. Όταν ξεκίνησε το μαγαζί να λειτουργεί, ο Δήμος μας δημιουργούσε προβλήματα, παρά το γεγονός ότι στην αρχή μας φαινόταν καλός. Έτσι, το μαγαζί έκλεισε. Δεν προλάβαμε να το δουλέψουμε πάνω από 7-8 μήνες. Χάθηκαν πολλά λεφτά».

Μετά από την προηγούμενη αποτυχημένη προσπάθεια, αποφάσισαν να προσπαθήσουν ξανά άλλες δύο φορές, χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα: «Είχαμε μείνει χωρίς μαγαζί, αλλά με 40-50 γυναίκες. Αξιοποιήσαμε αυτό το “όπλο” και κάναμε μία συνεργασία σε ένα μαγαζί στη Συγγρού το “Diamond Dolls” (σημερινό Caissa). Το μαγαζί αυτό υπολειτουργούσε και ήταν έτοιμο να κλείσει. Εμείς βάλαμε τις γυναίκες με την προσπάθεια να το ζωντανέψουμε. Εκεί κάτσαμε ένα εξάμηνο. Δεν πηγαίναμε καθόλου καλά και τα έξοδα δεν έβγαιναν με τίποτα. Έτσι, αποφασίσαμε με τον φίλο μου να φύγουμε από εκεί και να πάμε σε ένα άλλο κλειστό μαγαζί, το “Afroditi”, με κάποιες από τις κοπέλες που είχαμε στο ενεργητικό μας. Το μαγαζί ήταν υπόγειο και μύριζε μούχλα και δεν πήγε ούτε αυτό καλά. Μετά από λίγους μήνες φύγαμε και με τον φίλο μου επαγγελματικά “σπάσαμε”».

«Είχα απογοητευτεί, γιατί είχα προσπαθήσει τόσες πολλές φορές να δημιουργήσω κάτι και είχα αποτύχει παταγωδώς. Είχα πάρει απόφαση ότι δεν είμαι ικανός για κάτι τέτοιο. Πλέον, έψαχνα το μεροκάματο. Δούλευα για κανα χρόνο περίπου ως dj σε κάτι μπαράκια», εξομολογήθηκε.

Στη συνέχεια επισημαίνει τη δύσκολη επαγγελματική του περίοδο, όταν το “Illusion” άρχισε να υπολειτουργεί: «Αρχές του 2012 με παίρνει τηλέφωνο ο φίλος μου και μου λέει ότι στο “Illusion” έψαχναν dj και πήγα να δουλέψω εκεί. Μετά από λίγο έγινε μία παρεξήγηση και έσπασε ο όμιλος, με αποτέλεσμα το “Athens Queens” να μην είναι πια το αδελφάκι του “Illusion”. Χάσαμε δηλαδή το αφεντικό μας. Ο άνθρωπος που είχε αναλάβει το μαγαζί δεν μπορούσε να το στηρίξει. Τα πράγματα ήταν δύσκολα και δεν βγαίναμε».

«Ένας σερβιτόρος εκεί μου πρότεινε να πάρουμε το μαγαζί “Sin”. Ήταν κλειστό και είχαμε και 20-25 γυναίκες που θα μπορούσαμε να το στελεχώσουμε. Το πρότεινα στον ιδιοκτήτη και συμφώνησε χωρίς να του δώσω ούτε ένα ευρώ. Ήταν σημαντικό που υπήρχε όλος ο εξοπλισμός, εμείς απλά βάλαμε τις γυναίκες, ανοίξαμε τα φώτα και ξεκινήσαμε. Στην πορεία έγινα dj στο μαγαζί αυτό για διάφορους λόγους», ανέφερε.

Επίσης, παραιτήθηκε από το “Sin”, για την γυναίκα που στην πορεία κάνει και ένα παιδί μαζί της: «Τσακώθηκα, όμως, με τους υπευθύνους για μία γυναίκα, που εργαζόταν εκει, με την οποία κάναμε και ένα παιδάκι. Μείναμε μαζί 5 χρόνια, έπειτα χωρίσαμε, αλλά με το παιδί έχουμε άριστες σχέσεις. Έφυγα από το “Sin”, γιατί δεν ήμουν πια μικρός για να μπορώ να δεχθώ μία απαγόρευση για τη σχέση που είχα».

Μας ανέφερε επιπλέον την πιο κομβική κουβέντα, που είχε με τον φίλο του: «Με τον φίλο μου και πρώην συνέταιρο μου, τον Άκη, τα λέγαμε πολύ συχνά. Μετά την απομάκρυνσή μου από το “Sin” είχαμε πάει για έναν καφέ και τότε μου είπε μία κουβέντα η οποία με στιγμάτισε και μου άλλαξε όλη τη ζωή. Μου έκανε την ερώτηση “Πώς έχεις καταφέρει να δουλεύεις 10 χρόνια σε αυτή τη δουλειά και να μην έχεις πείσει κανέναν ότι δεν κάνεις για τίποτα άλλο, εκτός από dj;” Ήταν το χαστάκι που μου χρειαζόταν για να ξυπνήσω. Ο Άκης δεν το πίστευε αυτό στην πραγματικότητα, αλλά η πιάτσα αυτό θεωρούσε».

Επίσης, αναφέρει τις λάθος αντιλήψεις που υπάρχουν για τα στριπτιτζάδικα: «Μου άρεσε μικρός που ο περίγυρος μου εντυπωσιαζόταν που δουλεύω σε στριπτιτζάδικα. Εγώ κοίταζα να επιβιώνω με 10-20 ευρώ τη μέρα, ενώ ο κόσμος νόμιζε ότι είμαστε “νονοί” της νύχτας με όπλα και πολύ σ3ξ. Τα παλιά τα χρόνια όντως υπήρχαν πολύ χωμένοι άνθρωποι, με ναρκωτικά, π ο ρ ν ε ί α και όπλα. Τα τελευταία 20 χρόνια περίπου αυτό δεν υπάρχει, για την επιβίωση παλεύουμε».

Αφού λοιπόν, δεν είχε αποδείξει ακόμα τις πραγματικές του δυνατότητες, αποφάσισε να πάει στο Athens Queens: «Πήγα στο χειρότερο μαγαζί που υπήρχε και ζήτησα  μια ευκαιρία. Αυτό μαγαζί ήταν το Athens queens, ήξερα όλο το προσωπικό και τις περισσότερες κοπέλες. Το μαγαζί  τότε είχε 10 γυναίκες, όπου από αυτές, οι δυο ήταν έγχρωμες. Αυτό δεν το λέω ρατσιστικά απλά αυτές οι κοπέλες δεν έχουν πελατολόγιο και τις εξαιρείς από το μαγαζί.  Οπότε από τις 10 κοπέλες ξέραμε ότι οι τρεις κοπέλες θα μπορούσαν να φέρουν κέρδος. Έτσι όταν πήγα  να ζητήσω δουλειά, ήρθε το αφεντικό και μου είπε ότι δεν πάνε καλά τα πράγματα στο μαγαζί, ότι χρωστάμε πολλά χρήματα σε λογαριασμούς και όπου να ναι θα κλείσει σε λίγους μήνες. Εν τέλει μου έδωσε την ευκαιρία και με προσέλαβε στη θέση υπεύθυνου κατευθείαν , γιατί δεν είχαν κάποιον αρκετά ικανό γι’ αυτήν την θέση. Έτσι λοιπόν, επειδή είχα τη θέση του υπευθύνου και ήμουν υπεύθυνος για ένα από τα μεγαλύτερα strip clubs στην Αθήνα, ζήτησα ως μισθό 30 ευρώ τις καθημερινές και 40 ευρώ Παρασκευή και Σάββατο, ανεξαρτήτως από το τι έσοδα θα είχε κάθε βράδυ το μαγαζί. Τελικά  δέχτηκε την πρότασή μου και ξεκινώ να δουλεύω σκληρά, χωρίς να χάνω χρόνο».

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε τις πρώτες μέρες ως υπεύθυνος: «Δούλευα από το πρωί μέχρι το βράδυ ασταμάτητα για 30 ευρώ, που και κάποιες φορές έβαζα και δικά μου λεφτά για τις ανάγκες του μαγαζιού, γιατί μπορεί να χρειαζόταν κάποιες μικροκατασκευές. Μετά από μερικές μέρες , βρίσκω 2-3 γυναίκες από την πιάτσα και μετά από κάποιες μέρες κλείνει ένα strip club  και μεταφέρεται στην Κόρινθο και επειδή δεν έκανε δουλειά, μου πρότεινε ο υπεύθυνος των γυναικών να συνεργαστούμε. Εγώ του είπα κατευθείαν το ναι και ότι θα παίρνει  μεροκάματο 30 ευρώ, όσα έπαιρνα και εγώ. Αυτός εν τέλη δέχτηκε και συνεργαστήκαμε με σκοπό να ανεβάσουμε το μαγαζί. Έφερε λοιπόν αυτός 5 γυναίκες από το προηγούμενο μαγαζί που δούλευε και αρχίζαμε σιγά σιγά να ανεβαίνουμε».

«Εμείς αρχικά αυξήσαμε τις γυναίκες, από 12 φτάσαμε να έχουμε 30 γυναίκες και εκεί γίνεται κάτι πολύ μαγικό, που το οφείλω στον Κώστα Παντελέων, ο οποίος δεν ζει πια. Τότε μοιράζαμε φυλλάδια το οποίο είχε την προσφορά 1 ποτό και ένα χορό 10 ευρώ και ο Κώστας μου προτείνει  σε ποιο σημείο ακριβώς να μοιράζουμε φυλλάδια. Το μέρος που μου πρότεινε ήταν το Γκάζι, την χρονιά 2013 και δεν μου ενέπνεε σιγουριά αυτό το μέρος, γιατί εμείς μοιράζαμε φυλλάδια στο Περιστέρι, στο Χαϊδάρι και γενικά σε όλες τις γύρω περιοχές. Αυτός όμως επέμεινε, γιατί το ίδιο έκανε και το Lido και είχε δίκιο, γιατί την πρώτη βραδιά που μοιράσαμε στο Γκάζι, ήρθαν πάνω από 40 φυλλάδια στο μαγαζί. Στην αρχή εντυπωσιάστηκα, γιατί μου φαινόταν πρωτόγνωρο και στη συνέχεια έρχονταν και 100 άτομα, όπου γινόταν χαμός. Η μόνη μας διαφήμιση  ήταν το μοίρασμα φυλλαδίων», δήλωσε.

Επιπλέον, μας τόνισε το απρόσμενο περιστατικό με έναν υπάλληλο από το ”Lido”:«Την βραδιά που  είχαμε 100 άτομα στο μαγαζί, το επόμενο πρωί ήρθε κάποιος ο οποίος φορούσε μπλουζάκι του ”Lido” και περίμενα να τσακωθούμε, γιατί μοιράζαμε φυλλάδια στο ίδιο μέρος με αυτούς. Όταν όμως τον συνάντησα αυτός, όχι μόνο δεν είχε διάθεση να τσακωθούμε, αλλά ήθελε να δουλέψει για το μαγαζί μου, με το να μοιράζει φυλλάδια μόνο για μας. Δέχτηκα  λοιπόν και όταν ήρθε την επόμενη μέρα για να πιάσει δουλειά, μου είπε ότι ‘‘πρέπει να κάνετε ανακαίνιση στο μαγαζί γιατί με τόσο κόσμο που θα σας φέρω δεν θα χωράτε να κάτσετε’’. Εγώ τον κοίταζα και δεν πίστευα αυτά που μου έλεγε. Τον πήρα λοιπόν τηλέφωνο το βράδυ και του είπα ‘‘σταμάτα να μου φέρνεις κόσμο δεν έχουμε χώρο να κάτσουμε’’, είχαμε 200 άτομα στο μαγαζί εκείνη την βραδιά. Αυτή η ξέφρενη άνοδος συνεχίστηκε και τις καθημερινές, κάτι το οποίο μας φαινόταν τρελό».

«Στην συνέχεια αφού βλέπαμε ότι το μαγαζί γεμίζει κάθε βράδυ, παρατηρήσαμε ότι δεν μας συμφέρει αυτή η προσφορά, γιατί οι περισσότεροι έκαναν την ελάχιστη κατανάλωση. Έτσι, το μαγαζί ‘‘Μούσες’’ είχε προσφορά 5 ευρώ ο χορός και 5  ευρώ το ποτό το γυναικείο. Την ιδέα την είχε ο φίλος μου ο Άκης που δούλευε σ’ αυτό το μαγαζί και μιλούσαμε καθημερινά για το πώς πάνε τα μαγαζιά μας. Έτσι από τις τρελές εισπράξεις που μου έλεγε ότι έκαναν κάθε μέρα, αποφάσισα να κάνω και εγώ το ίδιο».

«Αυτή η προσφορά ήταν ότι καλύτερο, γιατί ερχόταν πολύ νεολαία στο μαγαζί. Το θέμα ήταν ότι με αυτήν την προσφορά ποσοστιαία πληρώνεις τις γυναίκες πιο ακριβά, ενώ με την προσφορά των 10 ευρώ τις πληρώνεις πιο φθηνά ποσοστιαία. Όμως συνέφερε περισσότερο στο κομμάτι της ψυχολογίας μου, γιατί αισθανόμουν άσχημα όταν έμπαινα και δούλευα σε ένα άδειο μαγαζί. Πίστευα πάντα ότι αυτό που συνέβαινε με τα τόσα πολλά άτομα θα μπορούσαμε να το εκμεταλλευτούμε στο μέλλον, έτσι ώστε να βγάλουμε το επιθυμητό κέρδος», πρόσθεσε.

Παρ’ όλα αυτά τα επιτεύγματα ήθελε να βρει έναν τρόπο, έτσι ώστε να αυξήσει ακόμα περισσότερο το κέρδος:«Προσπαθούσα λοιπόν να βρω μια λύση έτσι ώστε να καταφέρω να αυξήσω τα κέρδη. Παρατηρούσα ότι ο κόσμος που ερχόταν ήταν φτωχός και έκαναν την ελάχιστη κατανάλωση και έτσι σκέφτηκα να κάνω το χορό στα 5 ευρώ, αλλά να αφήσω στα 10 ευρώ το γυναικείο ποτό. Έτσι άρχισε να μεγαλώνει με γρήγορους ρυθμούς το κέρδος μας και αυξήθηκε ακόμα πιο πολύ όταν έκανα 5 ευρώ και το γυναικείο ποτό. Αυτή η άνοδος έγινε αντιληπτή μέσα σε ένα χρόνο. Δεν είχαμε φτάσει στο σημείο να ανταγωνιζόμαστε τα μεγάλα strip clubs της Αθήνας, αλλά ήταν ένα μαγαζί το οποίο δεν χρωστούσε πουθενά και έμενε και ένα μεροκάματο για το αφεντικό, κάτι το οποίο ήταν πολύ σημαντικό να παίρνει και κάτι το αφεντικό».

Στην πορεία, ήρθε η στιγμή που συνεργάστηκε με το διάσημο ζευγάρι Τεό και Ίνα: «Η επιτυχία που είχαμε ήταν ότι αρκετός κόσμος κατέβαινε στο Γκάζι, μόνο και μόνο για να πάρει φυλλάδιο του Athens queens. Στην πορεία πέθανε ο ιδιοκτήτης του Lido και εκεί γίνονται ανακατατάξεις, με αποτέλεσμα ότι Τεό και Ίνα να φύγουν από εκεί. Τον Τεό με την Ίνα τους ξέρω χρόνια, από τότε που δούλευα στα μαγαζιά σε χαμηλό πόστο και τότε δεν έκαναν shows, απλά ερχόντουσαν με τον Κένζο και την γυναίκα του την Κέλλυ. Έρχεται λοιπόν ο Τεό στο Athens queens και με ρώτησε αν τον ήθελα για να κάνει shows και του είπα ότι θέλω να κάνει 5 φορές την εβδομάδα shows».

«Συνεργαστήκαμε λοιπόν και την χρονιά 2015 είχαμε 40 – 50 γυναίκες , live shows, το μαγαζί είχε διαφήμιση , αλλά δεν είχαμε το απαιτούμενο αποτέλεσμα. Το πρόβλημα ήταν όμως ότι πληρώναμε πιο ακριβά τις γυναίκες, οπότε σκεφτήκαμε ότι πρέπει να έχουμε περισσότερο κέρδος από την ανδρική κατανάλωση. Αφού προσφέραμε σαν μαγαζί πολύ καλές παροχές, κάναμε για την Πέμπτη, την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή να πληρώνει ο πελάτης ένα ποτό και ένα χορό με 10 ευρώ. Οι υπόλοιπες μέρες θα ήταν αποκλειστικά γι’ αυτούς που ήθελαν να απολαύσουν μόνο τις γυναίκες του μαγαζιού, για να μπορέσουμε να διατηρήσουμε τον μεγάλο αριθμό των γυναικών», υπογράμμισε.

Η ξαφνική αυτή αύξηση είχε αντίκτυπο στην προσέλευση των πελατών; «Εμείς με αυτήν την κίνηση δεν χάσαμε το πελατολόγιο μας, γιατί για τους πελάτες η αύξηση της τιμής ήταν μικρή, ενώ για μας ήταν πολύ σημαντική για τα έσοδα του μαγαζιού. Η ιδέα ήταν εξ’ ολοκλήρου δική μου και αναδείχτηκα αρκετά με αυτήν τη κίνηση».

Επιπλέον, επισημαίνει την απόφαση του να διεκδικήσει το 20% του μαγαζιού: «Στη συνέχεια, αφού έβλεπα ότι η πορεία του μαγαζιού ήταν εντυπωσιακή, βρήκα την ευκαιρία να απαιτήσω περισσότερα πράγματα από τον ιδιοκτήτη. Έτσι πήγα στο γραφείο του και του ζήτησα το 20% από το μαγαζί, επειδή πιστεύω ότι μου αξίζει και μου απαντάει ότι ‘‘το πήρες’’. Του ιδιοκτήτη του φάνηκε δίκαιο αυτό, αφού πριν πάω εγώ και γίνω υπεύθυνος, το μαγαζί είχε 3 μήνες ζωής ακόμα, για να κλείσει οριστικά. Μέσα από αυτό το κατόρθωμα, αναδείχτηκα και ανέβηκα όχι μόνο στα μάτια του αφεντικού, αλλά και της πιάτσας  και με αντιμετώπιζαν πλέον πιο σοβαρά».

«Η διαφορά μας με τα πιο μεγάλα strip clubs  ήταν ότι προσφέραμε τις ίδιες παροχές, με την ίδια ποιότητα, αλλά με χαμηλότερη τιμή. Αυτό ήταν το μεγάλο μας πλεονέκτημα», δήλωσε.

Στη συνέχεια, αναφέρει τις λανθασμένες στρατηγικές κινήσεις, που έκαναν στο καινούργιο μαγαζί:«Τον Ιανουάριο του 2016, το αφεντικό έχει έναν συνέταιρο στη Μύκονο και έχει έναν χώρο κλειστό (το σημερινό “Golden Queens”). Υπήρξε πρόταση να το αναλάβω εγώ. Στην αρχή ήμουν διστακτικός, αλλά διαπίστωσα ότι η περιοχή έχει αναβαθμιστεί και τα γύρω μαγαζιά φέρνουν κόσμο. Πήρα και από αυτό το μαγαζί το 20%, όπως και στο “Athens Queens”, είχα δηλαδή συνολικά ένα 40%. Συμμετείχε στο “Golden Queens” και ο φίλος μου ο Άκης που είχε φύγει από τις “Μούσες”. Είχε μία λάθος στρατηγική, γιατί δεν αντιλήφθηκε πως ο βασικός του ανταγωνιστής είναι το “Athens Queens”, που ήταν πολύ κοντά σε απόσταση. Άρα κάναμε ανταγωνισμό στον εαυτό μας. Το πρώτο μεγάλο λάθος είναι ότι ο Άκης δεν ήθελε να βάλουμε δωρεάν πρόσκληση, αλλά να ξεκινήσουμε με 10αρικα από την αρχή. Εγώ πρότεινα να ξεκινήσουμε με φυλλάδια των 5 ευρώ, και έτσι έγινε. Και πάλι δεν συμφωνούσαμε, διότι είχαμε πολύ κοντά ένα “Athens Queens” με περισσότερες κοπέλες και σόου. Δεν θα μας προτιμούσε κανείς, αν είχαμε τις ίδιες τιμές».

Τότε το αφεντικό, του ανακοινώνει για πρώτη φορά ότι η χρηματοδότηση στο “Golden” τελείωσε: «Τον Μάιο ξεκίνησε να δουλεύει και τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά στο μαγαζί αυτό. Τον Σεπτέμβριο με φωνάζει το αφεντικό και μου ανακοινώνει πως η χρηματοδότηση στο “Golden” τελείωσε, ήρθε ο καιρός να σταθεί μόνο στα πόδια του. Εγώ ήμουν σίγουρος ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί και δεν με άγχωνε, διότι είχα την ασφάλεια του 20% στο “Athens Queens”. Ο Άκης, όμως, ήταν η βασική του επιβίωση το μαγαζί αυτό».

Πότε έγινε ο μεγάλος τσακωμός; «Το Νοέμβριο γίνεται ο μεγάλος τσακωμός. Αφήνω το 20% του “Athens Queens” και περιορίζομαι στο “Golden Queens”. Μαζί με κάποιους φίλους αγοράζουμε και άλλα ποσοστά στο μαγαζί. Τα Χριστούγεννα έγινε το τυχερό μου. Έρχεται μία κοπέλα και μου προτείνει να μου δώσει αρκετές κοπέλες από ένα γραφείο που συνεργάζεται και στέλνει σε όλο τον κόσμο. Ήταν μία γυναίκα καλύτερη από την άλλη. Ξαφνικά το μαγαζί είχε 15-20 νέες κοπέλες, πανέμορφες. Έτσι, γίνεται το μεγάλο “μπαμ”».

«Τον Σεπτέμβριο του 2017 πεθαίνει ο Άκης. Ήμασταν όλοι σε κακή κατάσταση, αλλά έπρεπε να προχωρήσουμε και έτσι έγινε».

«Το 2018 κάνω μία μεγάλη βλακεία. Ανοίγω ένα μαγαζί στο Γκάζι, το “Anonymo”. Το πάλεψα για έναν χρόνο, αλλά δεν τα κατάφερα. Έγιναν κακές επιλογές στο προσωπικό. Το βασικό λάθος ήταν ότι δεν είχα έναν άνθρωπο να ασχολείται πλήρως με το μαγαζί αυτό, διότι ήμουν κυρίως στο “Golden Queens”. Το έκλεισα το Πάσχα του 2019 και από τότε το “Golden Queens” άρχισε να ανεβαίνει τρελά και να πηγαίνει όλο και καλύτερα».

Ποιος σκέφτηκε το όνομα του “Golden Queens”; «Το όνομα “Golden Queens” το σκέφτηκα εγώ, διότι είχαμε τη σύνδεση με το αδελφάκι “Athens Queens”. Θέλαμε να δημιουργήσουμε μία αλυσίδα “Queens” σε όλες τις περιοχές της Αθήνας. Τελικά, όπως εξελίχθηκε ο όμιλος δεν ήταν σωστό».

Ο Τεό και η Ίνα γιατί σταμάτησαν τα live shows στο μαγαζί σας; «Με τον Τεό και την Ίνα συνεργαστήκαμε στο “Golden Queens” για δύο χρονια, από το 2017 μέχρι το 2019. Τα παιδιά έχουν πολλά πράγματα να κάνουν και εμείς προσπαθήσαμε να ανανεωθούμε. Έχουμε live s3x show, didlo show και διάφορα που τα σταματήσαμε λόγω της πανδημίας. Βέβαια, με τη Sugarbabestv έχουμε εξαιρετική σχέση και για αυτό η συνεργασία μας στο περιοδικό θα συνεχίσει και στο δεύτερο τεύχος».

Ποια είναι η άποψή σας για τα πριβέ;«Δεν είμαι πολύ φαν του πριβέ στα strip club. Είμαι της παλιάς σχολής και θέλω ο πελάτης να έρθει στο μαγαζί και να “ερωτευτεί”. Όταν μπει στο πριβέ, αρχίζει να βλέπει τη γυναίκα με άλλα μάτια. Το μυαλό παίζει παιχνίδια και αρχίζει να ζηλεύει την κοπέλα. Μπορεί να μην ξαναέρθει ή να παίρνει τη γυναίκα μόνο για πριβέ Η σειρά πρέπει να είναι συγκεκρμένη, κατά τη γνώμη μου. Πρώτα το κέρασμα, μετά απλό χορό και μετά πριβέ. Λίγες γυναίκες μπορούν να το κάνουν αυτό. Τα strip club πρέπει να διαχωρίζονται από τα “studio”, να μην είναι στον πυρήνα το “σ3ξ”. Εμείς το πριβέ το έχουμε 35 ευρώ και τα περισσότερα μαγαζιά είναι στα 50 ευρώ. Είμαστε σε μία φτωχική γειτονιά και το εκμεταλλευόμαστε».

Επίσης αναφέρθηκε στις προκαταλήψεις που υπάρχουν: «Είναι μύθος πως οι γυναίκες μένουν όλες μαζί “κλειδωμένες”. Αυτά ίσχυαν παλιά. Η καθεμία κοπέλα είναι ανεξάρτητη. Όποτε θέλει έρχεται, όποτε θέλει φεύγει. Εμένα μου στέλνουν κοπέλες από μόνες τους στο μέιλ για να δουλέψουν. Τελείωσαν οι “νταβατζήδες”. Οι εποχές είναι πολύ διαφορετικές».

«Οι Ελληνίδες που έχουμε είναι λίγες, αλλά αυτές έχουν την καλύτερη επικοινωνία με τους πελάτες. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, διότι τυχαίνει πανέμορφες κοπέλες να φέρνουν ελάχιστες κάρτες. Ο λόγος είναι ότι δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν άνετα στα τραπέζια», πρόσθεσε.

Η αυτοπεποίθηση των κοριτσιών πέφτει αν δεν έχουν πολλές κάρτες; «Η αυτοπεποίθηση των κοριτσιών πέφτει πάρα πολύ όταν δεν έχουν πολλές κάρτες. Αφενός για το οικονομικό και αφετέρου γιατί νιώθουν κατώτερες από τις υπόλοιπες σε επίπεδο ομορφιάς και θηλυκότητας».

Οι στρίπερ έχουν μια φυσιολογική ζωή;«Το 80%-90% των στρίπερ είναι πολύ φυσιολογικές γυναίκες στην υπόλοιπη ζωή τους. Με άντρες, με παιδιά και κανονικά χόμπι. Αυτό είναι όμως και το κακό στη δουλειά μας. Ο λόγος είναι ότι αυτές οι κοπέλες που είναι συντηρητικές στην υπόλοιπη ζωή τους, δεν μπορούν να κάνουν PR στο μαγαζί. Δεν μπορούν να πιάσουν τον ταμία το πρωί και να του πουν που δουλεύουν, ώστε να τον φέρουν στο μαγαζί. Τα κανονικά clubs λειτουργούν με PR και από αυτό σώζονται, κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς, λόγω της ντροπής των κοριτσιών να προωθήσουν εξωτερικά το μαγαζί».

«Άλλο πρόβλημα είναι ότι κάποιες χορεύτριες γνωρίζουν κάποιους πολύ πλούσιους στο μαγαζί και τους κρατάνε δικούς τους εκτός. Ένα μαγαζί χάνει πολλά από αυτό και για αυτό εμείς στο “Golden Queens” υιοθετούμε τη λογική του “εργοστασίου”, δηλαδή δεν μας αφορά να έχουμε ελάχιστους πλούσιος, αλλά πολλούς μπορούν να χαλάσουν τα φυσιολογικά χρήματα. Καλύτερα 100 πελάτες με 50 ευρώ τζίρο ο καθένας, παρά ένας που θα “χαλάσει” 5.000 ευρώ».

Πηγαίνετε ως πελάτης πλέον σε άλλα strip clubs; «Πλέον δεν πηγαίνω πολύ σε άλλα strip clubs ως πελάτης, για να μη θεωρηθεί ως “εχθρική κατασκοπεία”, αν και έχω πολύ καλές σχέσεις με όλα τα αφεντικά του ανταγωνισμού. Δεν είμαστε εχθροί και αυτό οφείλεται στο ότι πλέον οι γυναίκες είναι “free” και δεν ανήκουν μόνο σε ένα μαγαζί».

Τι πιστεύετε ότι λείπει στο μαγαζί σας από άποψη γυναικών;«Αυτό που θα ήθελα να προστεθεί στο ενεργητικό του “Golden Queens” είναι 5-6 πλαστικοποιημένες κοπέλες με πολλά μπότοξ. Αυτό μας λείπει, διότι όλα τα υπόλοιπα γούστα τα καλύπτουμε».

Ποιο είναι το όνειρό σας;«Το όνειρο μου είναι τα strip clubs είναι να γίνουν πιο καλλιτεχνικά. Το Alcatraz είναι αυτό που κατάφερε να αναβαθμίσει τον χώρο μας και να το μετατρέψει σε θέαμα. Αν επιβιώνουμε σήμερα, είναι χάρη σε αυτό το μαγαζί. Μπόρεσε να εντάξει στα strip clubs γυναίκες πελάτισσες και ζευγάρια χάρη στην αισθητική των σόου».

Το bdsm ή το τρανσ3ξουαλ μπορεί να ενταχθεί στα shows των strip clubs;«Το bdsm ή το τρανσ3ξουαλ μαγαζί είναι δύσκολο στην Ελλάδα και θα μπορούσε να σταθεί μόνο αν κάποιο τέτοιο μαγαζί είναι κλειστό και έχει αυστηρά συγκεκριμένα μέλη. Δεν γίνεται να μπει κάποιος άσχετος και να αρχίσει να παρωδεί αυτά που βλέπει, έτσι χαλάει το κλίμα. Πριν κάποιο διάστημα υπήρχε πρόταση να ενταχθεί στο ρόστερ του μαγαζιού μία τρανς γυναίκα, αλλά το φοβήθηκα. Δεν ξέρω αν έκανα καλά. Ίσως τα επόμενα χρόνια, ο συντηρητισμός να φύγει και να γίνει ένα μεγάλο “άνοιγμα” στις διάφορες σ3ξουαλικότητες».

Ως ιδιοκτήτης έχετε εκμεταλλευτεί ποτέ τη θέση σας για να κάνετε σ3ξ με κάποια χορεύτρια; «Οι στρίπερ κοπέλες δεν με προσεγγίζουν ερωτικά. Ίσως γιατί είμαι σκληρός και αυστηρός στα επαγγελματικά και θέλω απλά να γίνεται η δουλειά. Δεν έχω εκμεταλλευτεί ποτέ τη θέση μου για να κάνω σ3ξ με κάποια χορεύτρια. Αν προσεγγίσω μία κοπέλα ερωτικά και μου πει “όχι”, το δέχομαι κατευθείαν. Δεν λειτούργησα ποτέ εκδικητικά».

Φίλους εκτός της δουλειά σας έχετε; «Δεν έχω πολλούς φίλους εκτός δουλειάς, κυρίως επειδή τα ωράρια είναι διαφορετικά. Με τα χρόνια περιορίζεται αυτό. Έχω όμως τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τη δουλειά μου και είμαι καλά».

«Η γυναίκα όταν είναι ντυμένη είναι πολύ πιο όμορφη από ότι γ υ μ ν ή. Αυτό το απέκτησα με τα χρόνια, λόγω της απομυθοποίησης του γυναικείου σώματος αφού εδώ και χρόνια είμαι σε ένα περιβάλλον με πολλά γ υ μ ν ά σώματα», ανέφερε.

Στην συνέχεια, επισημαίνει ότι το περσινό casting της “Sugarbabestv” βοήθησε σε κάποιο βαθμό το “Golden Queens”: «Το “Golden Queens” βοηθήθηκε σε κάποιο βαθμό από το περσινό casting της “Sugarbabestv”. Υπήρξε μία προώθηση του μαγαζιού, ωστόσο η τοπική κοινωνία λόγω του συντηρητισμού αντέδρασε άσχημα με πολλά παράπονα.

Η οικογένειά σας, πως αντιμετώπισε τη δουλειά που κάνετε; «Η μητέρα μου είναι ανοιχτόμυαλη και δεν είχε ποτέ πρόβλημα με τη δουλειά μου. Το άγχος της ήταν οι κίνδυνοι της νύχτας και όχι το περιεχόμενο του χώρου. Το παιδί μου δεν ξέρει για τη δουλειά μου. Κάποια πράγματα τα μαθαίνουν από μόνα τους, κάποια στιγμή θα καταλάβει τι κάνω. Δεν είναι χαζά τα παιδιά».

Γιατί οι άντρες ηγούνται περισσότερο σε αυτά τα μαγαζιά; «Η δουλειά μας είναι ανδροκρατούμενη. Οι γυναίκες έχουν την ικανότητα να ηγηθούν στα μαγαζιά, αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι υπόλοιπες γυναίκες στο μαγαζί δεν τις σέβονται τόσο πολύ. Θαυμάζω όσες τα καταφέρνουν και είναι αφεντικά στα μαγαζιά».

Τέλος, αναφέρθηκε στην περίοδο της καραντίνας που πέρασε:«Πιστεύω ότι σε έξι μήνες θα έχουμε επιστρέψει στην κανονικότητα, με τα μαγαζιά ανοιχτά και τα φυσιολογικά ωράρια. Την καραντίνα τη διαχειρίστηκα με ξενύχτι, πολλές ταινίες και παιχνίδια στον υπολογιστή. Δεν αγχώθηκα για την υγεία μου, αλλά για τη μητέρα μου».

Ευχαριστούμε πολύ το Golden Queens για την υπέροχη φιλοξενία!

 

 

 

 

 

 

 

 

Κάντε Share